صفای ماه خدا

قدر مهمانی خدا را بدانیم ...

یاد همه ی پدربزرگا مادر بزرگا بخیر

عتاب نکن!

خجالتم نده و عاصیم خطاب مکن

نده جواب مرا لااقل جواب مکن 

تمام خواسته هایم برای نفسم بود

دعای من که دعا نیست مستجاب مکن

صدا بزن که سحرها کمی بلند شوم

مرا به وقت مناجات غرق خواب مکن 

همینکه ترس برم داشته خودش کافیست

تو با عتاب دلم را پر اضطراب مکن

عتاب کردن تو بدتر از جهنم هست

جهنمم ببر اما دگر عتاب مکن 

چقدر جار زدم من که "دوستم داری"

بیا مقابل مردم مرا خراب مکن

خودت اجازه نده بعد از این گناه کنم

زیاد روی من و توبه ام حساب مکن

اگر که عبد نبودم نجف نمی رفتم

مرا به خاطر شاه نجف عذاب مکن

سوا نکن که همه با همیم جان حسین

همه غلام حسینیم انتخاب مکن

 

      علی اکبر لطیفیان

 

یک بار ما... سه بار شما

ماه مبارک رمضان رو باز هم با امام رضا(ع) شروع میکنیم

 

 

عاشقت شد از ابتدا این قدر

دوست دارد تو را خدا این قدر

 

بغلِ کعبه هم به جان خودت

ما نگفتیم ربّنا این قدر

 

بی سبب نیست شهرت آهو

آن قدر گریه کرد تا این قدر...

 

 حرمت می رسیم زود به زود

دل نبرده کسی ز ما این قدر

 

 چقدر عاشق خودت شده ای

جلوی آینه نیا این قدر

 

 کربلا رفتم و نجف رفتم

من ندیدم برو بیا این قدر

 

از خدا هم سرت شلوغ تر است

چه کسی داشته گدا این قدر

 

کرمت مایه خجالت ماست

کم نوشتم ولی چرا این قدر؟

 

مزد یک بار ما سه بار شماست

هیچ کس سر نزد به ما این قدر

 

وقت مردن بیا کنارم باش!

ظرف ما را مکن طلا این قدر

 

 کربلای مرا به تو دادند

پس اذیت نکن مرا این قدر

 

 این که عاشق شما شده ایم

کار ما بود یا شما این قدر...؟!

 

 

 

   علی اکبر لطیفیان